دختری کنجکاو میپرسید : ایها الناس عشق یعنی چه؟ دختری گفت : اولش رویا آخرش بازی است و بازیچه مادرش گفت : عشق یعنی رنج پینه و زخم و تاول کف دست پدرش گفت : بچه ساکت باش بی ادب! این به تو نیامده است رهروی گفت : کوچه ای بن بست سالکی گفت : راه پر خم و پیچ در کلاس سخن معلم گفت : عین و شین است و قاف، دیگر هیچ دلبری گفت : شوخی لوسیاست تاجری گفت : عشق کیلو چند؟ مفلسی گفت : عشق پر کردن شکم خالی زن و فرزند شاعری گفت : یک کمی احساس مثل احساس گل به پروانه عاشقی گفت : خانمان سوز است بار سنگین عشق بر شانه شیخ گفتا : گناه بی بخشش واعظی گفت : واژه بی معناست زاهدی گفت : طوق شیطان است محتسب گفت : منکر عظماست قاضی شهر گفت : عشق را فرمود حد هشتاد تازیانه به پشت جاهلی گفت : عشق را عشق است پهلوان گفت : جنگ آهن و مشت رهگذر گفت : طبل تو خالی است یعنی آهنگ آن ز دور خوش است دیگری گفت : از آن بپرهیزید یعنی از دور کن بر آتش دست چون که بالا گرفت بحث و جدل توی آن قی ل و قا ل من دیدم طفل معصوم با خودش می گفت : من فقط یک سوال پرسیدم !